لیچینگ

به طور کلی، فرآیند هیدرومتالورژی از قرن ۱۶ آغاز شد، اما توسعه اصلی آن در قرن ۲۰ اتفاق افتاد که تا حدی ناشی از تمایل به استخراج طلا از سنگ معدن‌های عیار پایین بود.

گسترش تبادل یونی، استخراج حلال و سایر فرایندها منجر به طیف بسیار گسترده‌ای از کاربردهای هیدرومتالورژی شده است. به طوری که اکنون برای تولید بیش از ۷۰ عنصر فلزی از فرآیند هیدرومتالورژی استفاده می‌شود. علاوه بر طلا و نقره، تناژهای زیادی از مس و روی با استفاده از هیدرومتالورژی تولید می‌شوند.

هیدرومتالورژی، استخراج فلز از سنگ معدن با تهیه محلول آبی نمک فلز و بازیابی فلز از محلول می‌باشد. عملیات هیدرومتالورژی معمولاً شامل لیچینگ یا انحلال فلز یا ترکیب فلز در آب است که معمولاً با اضافه کردن مواد افزودنی اضافی انجام می‌شود. سپس، فرآیند جداسازی مواد زاید و تصفیه محلول لیچینگ انجام شده که منجر به رسوب فلز یا یکی از ترکیبات خالص از محلول لیچ می‌شود که این عملیات با استفاده از مواد شیمیایی یا الکترولیتی انجام می‌پذیرد. متداول‌ترین عامل لیچینگ در فرآیند هیدرومتالورژی، اسید سولفوریک رقیق است.